Rynkowy najem nie jest „ukrytym zyskiem”
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 17 października 2023 r. sygn. akt I SA/Łd 513/23 stwierdził, że kwota wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi spółki opodatkowanej estońskim CITem z tytułu wynajmu nieruchomości nie będzie stanowić tzw. ukrytych zysków w rozumieniu ustawy o CIT.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gastronomiczną i hotelarską poprzez wykorzystywanie obiektu hotelowego stanowiącego własność wnioskodawcy. Z uwagi na planowane zmiany organizacyjne, wnioskodawca rozważa powołanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której będzie jedynym udziałowcem oraz członkiem zarządu, która to spółka będzie funkcjonowała jako operator nieruchomości i aktywów wnioskodawcy. Spółka od początku funkcjonowania opodatkowana będzie ryczałtem od dochodów spółek.
Intencją wnioskodawcy jest przeniesienie całości działalności w zakresie hotelarstwa i gastronomii na nowo powołaną spółkę. Prowadzenie działalności przez nowo powołaną spółkę będzie się odbywało z wykorzystaniem nieruchomości oraz aktywów należących do wnioskodawcy, w ramach wykonania zawartej umowy ramowej o współpracy. Wnioskodawca zawrze także umowę najmu nieruchomości i aktywów na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
W związku z powyższym, wnioskodawca dążył do ustalenia, czy wypłata wynagrodzenia ustalonego pomiędzy wnioskodawcą a nowo utworzoną spółką z tytułu wynajmu nieruchomości i aktywów będzie stanowić tzw. ukryty zysk. Wnioskodawca twierdził, że tego rodzaju wypłata nie będzie stanowić ukrytego zysku, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od dochodów spółek.
Z tak zaprezentowanym stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor KIS i stwierdził, że wnioskodawca nie wyposażył spółki w aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę charakter współpracy, DKIS uznał, że ocena, czy transakcja mogłaby być dokonana pomiędzy podmiotami powiązanymi powinna zostać oparta nie tylko na cenie, ale również uwzględniać, czy doszłoby do zawarcia transakcji, gdyby nie uczestniczyły w niej podmioty powiązane.
WSA w Łodzi stwierdził, że celem regulacji opodatkowujących tzw. „ukryte zyski” jest dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej właściciela (właścicieli). Wprawdzie sąd zgodził się z organem interpretacyjnym, że ocena transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi nie powinna ograniczać się jedynie do analizy ustalonej ceny, to jednak zdaniem WSA nie istnieją podstawy prawne, które nakazywałby wspólnikowi wyposażenie spółki w prawo własności nieruchomości, która służyłaby spółce do prowadzenia działalności. WSA zgodził się z wnioskodawcą i stwierdził, że planowany model biznesowy jest modelem dochodowym, funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Tym samym, w ocenie WSA Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w sposób nieprawidłowy uznał tego rodzaju świadczenie za ukryty zysk.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 17 października 2023 r. sygn. akt I SA/Łd 513/23
